Μετα
ξουργεία
Ιστορίες από μετάξι στη Γουμένισσα
Στυλιανός Παπαδόπουλος Α.Ε.
«Χρυσαλλίς»
Κατασκευάστηκε την περίοδο 1920-1930, από τον Στυλιανό Παπαδόπουλο, και πρόκειται για ένα πανέμορφο πέτρινο κτήριο, μοναδικό δείγμα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου, το οποίο μεταφέρει ιστορία δεκαετιών, και συνδέεται με τις κοινωνικές αλλά και οικονομικές εξελίξεις των εποχών.
Το επιβλητικό κτίσμα, χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο το 1984, μέσα σε μία έκταση 15 στρεμμάτων, δεσπόζει στην είσοδο της Γουμένισσας. Για περισσότερα από 50 χρόνια, τα μεταξουργεία που λειτουργούσαν στην περιοχή, αποτελούσαν μοχλό ανάπτυξης για την τοπική οικονομία. Στη «Χρυσαλλίς», η οποία ξεκίνησε τη λειτουργία της το 1930, απασχολούνταν από 35 έως και 400 άτομα, κυρίως γυναίκες. Οι περισσότερες οικογένειες της Γουμένισσας τότε, ασχολούνταν με την εκτροφή του μεταξοσκώληκα. Απέναντι από τη «Χρυσαλλίς» λειτουργούσε ένα ακόμη μεταξουργείο, του «Ιωακειμίδη», ο κόσμος τα αποκαλούσε, «το μεγάλο και το μικρό εργοστάσιο». Η παραγωγή του μεταξιού, με τα χρόνια, έφθινε και η «Χρυσαλλίς» έκλεισε το 1984.
Δείτε περισσότερα νέα για το μεταξουργείο «Χρυσαλλίς» μέσα από τη σελίδα του στο Facebook.
Συγκρότημα Ιωακειμίδη
«Ο Βόμβυξ»
Κατασκευάστηκε το 1923 και αποτελεί ένα αξιόλογο δείγμα του παρελθόντος, τόσο για τα μορφολογικά και κατασκευαστικά του χαρακτηριστικά όσο και για την ιδιότυπη χρήση του, αρχικά ως κουκουλόσπιτο (χώρος εκτροφής μεταξοσκώληκα) και στη συνέχεια ως μεταξουργείο. Είναι μία τρίκλιτη κατασκευή στην οποία στο μεσαίο κλίτος οργανώνεται η κατοικία του ιδιοκτήτη και στα δύο πλάγια λειτουργούσαν οι χώροι εκτροφής μεταξοσκωλήκων. Στη συνέχεια μετατράπηκαν σε χώρους λειτουργίας του Μεταξουργείου «Ο Βόμβυξ». Για τις ανάγκες της χρήσης του ως μεταξουργείο, κατασκευάστηκε σε απόσταση από το αρχικό, ένα ισόγειο κτίριο ορθογωνικής κάτοψης. Το κεντρικό κτίριο αποτελεί μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράς της περιοχής, καθώς οι κεντροευρωπαϊκές επιρροές του, αλλά και οι αναλογίες του το καθιστούν ένα μοναδικό δείγμα κουκουλόσπιτου, αλλά και μεταξουργείου.
Έχει εκπονηθεί μελέτη όσο αφορά την αποκατάσταση και συντήρηση αλλά και την επανάχρηση ολόκληρου του συγκροτήματος ως χώρο προβολής των τοπικών προϊόντων, πολιτισμού και αναψυχής.Η προσέγγιση της πρότασης στηρίζεται, πέρα από την αποκατάσταση του κτιρίου, και στην ένταξη νέων χρήσεων σε αυτό, ώστε δυνητικά να αποτελέσει εκ νέου πυρήνα ανάπτυξης για την τοπική κοινωνία με υπερτοπικό χαρακτήρα. Γίνεται η προσπάθεια να συσχετιστεί η ιστορικότητα του κτιρίου, δηλαδή η σχέση του με την παραγωγή μεταξιού, με τη σημερινή οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων που είναι, κατά κύριο λόγο, η παραγωγή τοπικών προϊόντων.
Δείτε τη μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης της κας Γεωργίας-Μαρίας Κοσμίδου εδώ.